od Baroku przez Rococo aż po Neo-barok

Barok (baroque – bogactwo ozdób, lub barocco – perła o nieregularnych kształtach) to główny kierunek w kulturze europejskiej obejmujący wszystkie dziedziny twórczości. Trwał od drugiej połowy XVI wieku do roku 1760 (zalicza się do niego również styl rokoko). Powstał we Włoszech jako sprzeciw wobec renesansowego klasycyzmu. Szybko rozprzestrzenił się na całą Europę.

Styl bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę. Jego cechami charakterystycznymi są gigantyzm, dynamizm, bogactwo form ornamentalnych, przepych, bogactwo złotych polichromii. Zdobienia inspirowane są sztuką antyczną - często pojawiają się ornamenty akantowe oraz owocowe girlandy. Pojawiły się także kartusze, festony, woluty, zwisy roślinne oraz ornament chrząstkowy. W późnym baroku pojawił się ornament regencyjny oraz motywy egzotyczne. Linie proste zastąpiły faliste z licznymi załamaniami i zaokrągleniami. Złocenia, fornirowanie, inkrustacje dają efekt oszałamiającego bogactwa.

Końcową fazę baroku określa się mianem rokoko. Styl cechują lżejsze formy, odejście od symetrii. Monumentalne formy dojrzałego baroku zyskały na lekkości, popularne były kształty faliste i łagodne. Najbardziej charakterystyczny i rozpoznawalny motyw tego okresu to ornament rocaille przypominający muszlę albo grzywy morskich fal.

Neobarok – jeden z prądów historyzmu rozpowszechniony wraz z końcem XIX wieku (1880 rok), który naśladuje rozwiązania barokowe. W swojej schyłkowej fazie współistniał z secesją twórczo z niej czerpiąc. Neobarok hołduje zasadzie reprezentacyjności. Charakterystyczne dla tego stylu są rozbudowane dekoracje oraz inne cechy epoki baroku zrównoważone jednak lekkością formy.

W naszej ofercie znajdą Państwo piękne przedmioty z epoki baroku, rokoko oraz neobaroku. Zabytkowe, luksusowe unikaty będą wspaniałym uzupełnieniem kolekcji.

(Żródło: T. Wohrlin „Historia sztuki dla antykwariuszy, kolekcjonerów, ebenistów”, Wikipedia)